الگوی سنجش و ارتقای درجه پایداری سازمانی با رویکرد مدیریت دانش

پایداری سازمان، توانایی حفظ یا توسعه عملکرد در بلندمدت و نتیجه تداوم رضایت ذی نفعان سازمان در طول زمان است. پایداری به توانایی سازمان در پایشفرصت ها، تغییرات، روندها و ریسک های محیط خارجی مرتبط است و با هدف ایجاد توازن بین منافع مالی، اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی سازمان در بلندمدت، مدیریت می شود. در این مقاله ابتدا آخرین الگوی مدیریت پایداری سازمان که توسط سازمان جهانی استاندارد ارائه شده، معرفی و سپس در قالب الگوریتم حل مسأله، الگویی برای سنجش و ارتقای درجه پایداری سازمان با رویکرد مدیریت دانش پیشنهاد شده است. اساس الگوی ارائه شده بر مدیریت دانش تغییرات محیطی  سازمان استوار است. به منظور اعتبارسنجی و تأیید الگوی ارائه شده، درجه پایداری 52 سازمان دولتی دارای ساختار ما در تخصصی و ماهیت تولیدی با استفاده از این الگو مورد ارزیابی قرار گرفته است و نتایج بررسی، همبستگی بالای بین مدیریت دانش تغییرات محیطی و پایداری سازمان را تأیید می نماید.